«КОРРЕСПОНДЕНТТІҢ» анықтамасы:

Нұрхан Сұлтанбайұлы ТОПАНБИ. 1961 жылы 19 сәуірде Қытайдағы Алтай аймағының Жеменей ауданына қарасты Қаржау ауылында дүниеге келген. Әдебиет әлеміне 1980 жылдан араласа бастады. Оның жүзден аса өлеңдері, «Поэзия суреті», «Атан», «Оң қолымды жылан шағып» атты толғаулары мен дастан-поэмалары Қытай Халық Республикасы басылымдарында әр жылдары жарық көрген. Қытай қазақтары жас ақындарының топтама-жинағы – «Үкілі ырғайда» жырлары жарияланып, сыншылардың оң пікіріне ие болды. 1997 жылы Қазақстанға түбегейлі көшіп келген. Тәуелсіздіктің 10 жылдығына арналған ақындар мүшәйрасында «Біз осындай» өлеңі үшін жүлде алса, «Оңтүстік Қазақстан» газетінің «Желбірей бер көгімде көк байрағым» бәйгесінде «Найзағай намыс» очерк-өлеңдері үшін бірінші орынды иеленді. Нұрекең Шыңжаң (бұрынғы Шығыс Түркістан) өлкелік қазақ тілі және мәдениет ғылыми қоғамның өлкелік және Іле Қазақ облыстық Жазушылар одағының мүшесі болған. «Адасқақ», «Аралдағы жалғыз жан» өлең жинақтары жарық көрген.

– Адамның тұлға ретінде қалыптасуында оның туып-өскен ортасы ерекше рөл ойнайтыны анық. Немесе «Ұяда не көрсең, ұшқанда соны ілесің» дейміз қысқа қайырып. Әңгімемізді алдымен өзіңіздің түп-төркініңізден тарқатсақ...

Айтыс өнері десе, ішкен асын жерге қойып, ақындар айтысының ұйымдастырушысы болып жүрген Жүрсін Ерман айтыстан кетіп жатқан кейбір айтыскерлердің ол әрекетін әсіре діншілдікпен байланыстырды. Тіпті Балғынбек бастаған ақындар деп атын атап та көрсетті. Бұл туралы ойын ол «Алматы» телеарнасындағы «Өткір тіл» бағдарламасында жайып салды. Бағдарлама жүргізушісінің өткір де шынайы сұрақтарына еш қысылмастан жауап берген Жүрсін Ерман тіпті өзін салафизмнің жетегінде кетті дегендерге жауап та берді. Видеоның 16 минут 40 секундында жүргізушінің «Айтыс ақындары әсіредіншіл болып кеткен. Отыра қалып уағыз айтады. Кейбірі шатақ діннің сойылын соғып кетті. Жүрекке ең қатты батқаны ғаламторда "Жүрсін Ерманның өзі де салафиттердің сапынан емес пе? деген сұрақ қойылды» деген сауалына жауапты көруге болады.

– Бақытжан аға, бір кездері «артыңызға қарауға» қорқатын едіңіз. Бүгінде әдебиетте соңыңыздан ерген жастардың қарасы көбейді. Бір жас ақын «Мархабат Байғұт еленбегенде жастарға не жорық? Жастар қолдауды түстерінде көреді» деп еді. Сіз де жүріп өткен жолдар ғой, аға буын ретінде артыңыздан ергендерге қаншалықты алаңдайсыз?