Бұрындары дімкәс балалар өте сирек кездесетін. Бүгінде жақсы жетілмеген жасөспірімдер жайлы жиі айтылатын болды. Жарымжан көңілін жабырқаған болып, ауыруы туралы жұмсартып айтамыз. «Мүмкіндігі шектеулі азаматтар» дейміз. Туылмай жатып арбаға таңылған тағдырлардың мөлдіреген жанарлары жүректерді ауыртады. Бірақ, аяғаннан басқа амалың, мүсіркегеннен басқа мүмкіндігің жоқ. Тіпті, әр оныншы баланың осылайша ауру болып туылуын қалыпты жағдай деп қабылдайтын болдық. Бұл түрімізбен көп өтпей-ақ мүгедектері ең көп мемлекетке айналып кетпейміз бе? Соңғы кезде жарымжан балалар неге көбейіп кетті? Түрлі аурулардың асқынып бара жатқаны экологиялық жағдайдың ауырлығынан емес пе?

Байлығын бауырына басып жатқан Созақ даласының құшағында қаншама алып жатыр десеңізші... Қойнауы қазынаға толы өңірдегі қарт Қаратаудың өзі неге татиды. Оған «Теріскей, айналайын, келбетіңнен, Сен бізге ақ бесіксің тербетілген» деп ән арнаған жоқ па Шәмші? «Қаратау, Келіншектау, Шолаққорған, Қызылкөл босамайды қонақтардан» деген жолдары тағы бар. Сол атан-атан жасауы тиелген көшті жетектеген келіншектің сұлбасы бар Келіншектауды көруді армандайтындар қаншама...

Оңтүстік Қазақстан облысына қарасты Созақ ауданының тұрғыны аймақ басшысы Бейбіт Атамқұловқа арнап, өлең шығарды. Тіпті оны аудан әкіміне оқып берді.