800 өндіріс ошағы, 150 мың жаңа жұмыс орны. 2010-2014 жылдардағы бірінші Үдемелі индустриялық-инновациялық даму бағдарламасының нәтижесі осындай болған. Бірақ бұл мәселенің беткі жағы ғана. Ал, түбін қазсаңыз, бұл бағдарламаның экономиканың дамуына айтарлықтай ықпалын тигізбегенін, әлі де алға жылжымай, бір орында тұрғанымызды байқауға болады.

Ұлттық компаниялар мемлекеттің бағуындағы қысыр сиырларды еске салады. Оған шығын шығарып, жем әпересің, асырайсың, бірақ одан бір тиын пайда жоқ. Сол сияқты біздің квазисектор да жыл сайын қысыр қалып, мемлекетке алақан жаюмен келеді. Топ-менеджерлерге депутаттар да разы емес. Олар, біріншіден, бюджеттен алған ақшаның қайтарылмауына наразы.

Әлемге ықпалын жүргізу үшін АҚШ пен КСРО-ның текетіресі қарулану бәйгесіне ұласқан-ды. Еуропада коммунизмнің елесі кезіп жүрген кезеңде большевиктердің басымдығын болдырмау үшін өткен ғасырдың 70-80-ші жылдары Құрама Штаттар өз сарбаздарын әлемнің отыз шақты елінде орналастырды. Сол кезде күшіне мініп тұрған Кеңес Одағы да қарсыласынан қалыспай, жиырмадан астам елде өзінің әскери базасын ұстады. Кеңес үкіметі құлаған соң АҚШ әскерін жаһанға жайып, сырттағы базаларының санын арттырып келеді. Ресей де баяғы қауқарын қайтаруға үмітті.

Сонымен, еліміз жылдың ең басты мерекесі – Тәуелсіздіктің 25 жылдығын тойлауға қамданып жатыр. Әдетте осындай атаулы даталардың қарсаңында жүріп өткен жолымызға бір қарап, «Не істедік? Не тындырдық?» деп қорытынды жасап, жетістіктеріміз бен сәтсіздіктерімізді ой елегінен өткізетініміз бар. Ширек ғасырдағы атқарылған тірліктер қаншалықты халықтың үмітін ақтап, арманына бір табан жақындатты? Мақтануға тұратын тұстарымыз қайсы, көңілімізді қалдырғаны ше?