Бір қарағанда біздің шенеуніктер төбесімен көк тіреп тұрғандай, Сырдың суы тобығынан келіп, заң-зәкүніңізге пысқырып та қарамайтындай көрінетіні бар. Бірақ ол – алдамшы көрініс қана. Шын мәнінде мемлекеттік қызметшінің әрбір әрекеті заңмен реттелген, қадамын қисық басуына жол жоқ. Сондықтан өзіне жалақы төлеп отырған халықты ұмытып, қарақан басының қамын күйттеген, өзін астам ұстап, елірген кез келген ақ жағалыны тоба қазығына таяуға болады. Міне, осы ниетпен еліміздің телегей-теңіз заңдардың ішіне сүңгіп, қалың бұқараның игілігіне жарайтын тұстарына біршама тоқталып өткенді мақұл көрдік.

Экономикалық дағдарыс жағадан алғанда, ең бірінші зардабын көретін – кәсіпкерлер, өндіріс орындары. Алайда, олардың жаппай жабылуының себебі бұл ғана емес екен. Мысалы, мемлекеттік мекемелер, бюрократия сияқты факторлар олардың онсыз да мүшкіл халін одан әрі тұралатып, діңкелетіп тастайды. Рас. Бір ғана Оңтүстік Қазақстан облысының өзінде бір жылда 11 мыңға жуық кәсіпорын жұмысын тоқтатқаны бұл сөзімізге айқын дәлел.

Бұрындары парақорлықпен қолға түскен шенеуніктерге жұрт жиіркенішпен қарайтын. Бүгінде аяушылық білдіретін болды. Бейне бір бойын дерт дендеген сырқат қоғамның құрбандығы деп қарайтындай. Әуелгілер ала жіпті аттама, біреудің ақысын жеме дегенді жиі айтатын болса, бүгінгілер «Бара бергенше пара бер» дейтін болды. «Пара алып ұсталып, пара беріп құтылып кетіпті» дегенді де әзілге балап, әжуалап айтып жүргеніміз жасырын емес.